Stevensweert: "Na de Maas lijkt de wereld op te houden"
“We hebben hier een overstroming meegemaakt en één keer was meer dan genoeg.”
Het raam van hun woonkamer is vijf bij twee meter groot. Vanuit hier hebben Paul van Heugten en zijn vrouw een panoramisch uitzicht over de Maas, de nieuwe dijk en de weilanden, met in de verte de kerktorens van omringende dorpen in Nederland en België.
Paul van Heugten en zijn vrouw kwamen dertig jaar geleden in Stevensweert wonen. Ze werden bij de eerste aanblik verliefd op de locatie van hun huis, direct aan de Maas. “Dit is een heel bijzondere plek”, vertelt Paul. “Vanwege het overstromingsrisico mag hier niet meer gebouwd worden en daardoor is het gebied puur natuur gebleven. Het voelt alsof je hier aan het einde van de wereld bent, alsof de wereld na de Maas ophoudt. Toen we ons huis kochten dachten we niet eens aan eventueel hoogwater. Tot 1993, toen de benedenverdieping van ons huis vol water stond. In paniek waren we niet, maar we hadden wel behoorlijke schade. In 1995 hielden we het gelukkig vrijwel droog.”
Panoramisch uitzicht over de Maas
Sinds kort wonen Paul en zijn vrouw in een nieuw huis, net achter het pand waar ze dertig jaar woonden. “We hebben onze oude schuur verbouwd tot huis”, vertelt Paul. “Bij ons huis hoorde veel grond, met fruitbomen en een moestuin. We waren altijd met onderhoud bezig en we wilden wat meer tijd overhouden. Verhuizen zagen we niet zitten, want we wilden onze bijzondere plek niet opgeven. Daarom besloten we onze schuur om te bouwen tot energieneutrale woning en ons oude huis te koop te zetten. Met als voorwaarde dat we een raam van vijf bij twee in onze woonkamer mochten plaatsen. Het uitzicht is fantastisch, zeker omdat onze woonkamer op de eerste verdieping ligt.”
Zonde van de fruitbomen
Een paar jaar geleden hoorde Paul van de plannen van Waterschap Limburg om de dijk voor zijn huis te verbreden. “Een goede zaak, want veiligheid is heel belangrijk”, zegt Paul. “Om de dijk aan te kunnen pakken, was een deel van onze grond nodig. Geen probleem: we hebben onze grond verkocht en het overleg met het waterschap is plezierig verlopen. Ik vond het wel zonde dat mijn prachtige fruitbomen gekapt moesten worden. Die bomen zijn gecompenseerd, maar de nieuwe boompjes zijn natuurlijk nog lang niet zo dik en vol.”
Erop vooruit gegaan
Vorig jaar werd de dijk verbreed en verstevigd met een damwand van zestien meter diep. “Die werd geplaatst met een enorme machine, die een verschrikkelijke herrie maakte”, zegt Paul. “Daar moesten we even doorheen, maar het is verder vrij soepel verlopen. Al moet er nog een oplossing komen voor het regenwater dat onder aan de dijk blijft staan. Toch zijn we erop vooruit gegaan. Ik vind het nog altijd jammer van mijn fruitbomen, maar je moet de zaken in verhouding zien. We hebben nu een goede dijk die ons allemaal beschermt en tja, daar moet je iets voor opofferen. Ik heb nog wel een suggestie: zaai de dijk in met een bloemrijk grasmengsel. Dat is goed voor vogels en vlinders.”